Perdón a todos os que fixen dano.

As veces desfigurome, o reflexo da miña silueta na auga tornase real, e non me recoñezo a min mesmo, convertome en todo o que anoxo, sendo un ser enfermizo que arrastra as penas e as glorias de outros coma as suas propias, porque carece de identidade. Eses días preferiría non vivir, poñerme a invernar, e despertar na primaveira no nacemento da vida.