Nestes tempos escuros

Nas brétemas dos tempos escuros, os homes destruíron as lembranzas dos seus antergos, eliminaban os rastros do que un día foron, do que amaron, creron, e polo que loitaron, as lendas se extinguiron, xa non pasaban de pais a fillos, xa non tiñan pasado. Tan só, un vaso estrado, desaparecido con forma de campa, recordaba aquel tempo, todos aqueles que bebían del, nun momento escoitaban as verbas dos seu antergos no vento. Pero todo iso foi, nas brétemas dos tempos escuros.